1917 Executie bij het Château de Vincennes.
" Het einde van Mata Hari "
Zonder blinddoek voor het vuurpeloton.
Even buiten het kasteel van Vincennes, in de vroege ochtend
van de 15e oktober 1917.
De executie van Mata Hari, is niet mijn laatste project, maar wel een project waar ik emotioneel de meeste moeite mee heb gehad. Maar helaas het hoort nu eenmaal bij het verhaal.!!!
( foto is uit de stomme film )
Er is wel gesuggereerd dat de Fransen, die op het front aan de verliezende hand waren, een daad wilden stellen. In Frankrijk woedde naarmate de oorlog vorderde, een steeds grotere angst voor spionnen.
Vanuit deze angst was het niet onlogisch te veronderstellen dat een vrouw die bekend stond als een courtisane, en bovendien van buitenlandse afkomst was, nog meer slechte daden op haar geweten had. Een veroordeling van Mata Hari,
de beroemde danseres zou dan ook een enorme impuls geven aan het moreel van de Franse bevolking en de soldaten. De suggestie dat " vrije vrouwen" als Mata Hari niet alleen fataal zijn in de liefde, maar ook in tijden van oorlog heeft de beeldvorming rond
Mata Hari grotendeels bepaald. De fundamenten voor die beeldvorming zijn gelegd in de jaren na haar executie.
Georges Ladoux.
Die tijdens de oorlog aan het hoofd stond van de Franse contraspionage en die verantwoordelijk was,
voor de dood van Margaretha !!!!
Het gebrek aan bronnenmateriaal maakte Mata Hari bovendien een gewillig slachtoffer voor de meest wilde fantasieën over ofwel haar amoureuze levenswandel, haar meesterschap in de spionage, ofwel haar imago als `femme fatale'.
De Franse journalist Charles Heymans bijvoorbeeld schilderde Mata Hari in 1930 af als een (Duitse) aasgier die mannen om haar vingers wond. Nog minder dan over haar vermeende pro-Duitse gevoelens of haar gewetenloze karakter, was hij te spreken over Mata Hari als vrouw. Als vrouw wist Margaretha zich op geen enkele manier te gedragen, aldus Heymans. Ze flirtte met andere mannen, was lui en slordig. Ze gaf niets om het huishouden of haar man. Ze zou een `femme fatale' zijn geweest, die demonische macht over mannen had, een macht die zij inzette voor haar activiteiten als spionne. Margaretha's artiestennaam Mata Hari duidt zijns inzien dan ook niet op een warme, levens brengende zon, maar op een: " tropische zon ", de verschroeiende zon, een zon die blakert, die verblindt, die uitdroogt, die in vlam zet, die krankzinnig maakt en doodt'. Al met al is Heymans' oordeel vernietigend: Margaretha heulde met de vijand, en zij was het etiket `vrouw' nauwelijks waardig. Hoewel niet iedereen zo ver zal gaan met deze woorden in te stemmen, is een belangrijk onderdeel van de Legende Mata Hari juist haar typering als `femme fatale' die mannen in het verderf stort. Nog steeds wordt Mata Hari's naam geassocieerd met de verleidelijke spionne die via het bed de grootste geheimen van staat en leger te weten kan komen.
Deze sensuele visie op vrouwelijke spionnen biedt mogelijkheden genoeg de mythe van de `femme fatale' te ontmaskeren. Maar feministen en/of vrouwenhistorici hebben zich vrijwel nooit met Mata Hari beziggehouden. Emma Brunt is een van de weinigen die aandacht aan haar heeft geschonken. In haar bundel met necrologieën van bekende Nederlandse vrouwen, komt Mata Hari naar voren als een vrijgevochten, openlijk seksueel actieve vrouw. Iets wat niet vaak gezegd kan worden van feministen of andere vrouwen uit het begin van de twintigste eeuw. Toch legt Brunt vooral de nadruk op Mata Hari als `projectiescherm': zij verbeeldde in haar dansen de dromen en (seksuele) fantasieën van mannen. Hoewel mannen, en vooral militairen, een belangrijk deel van haar leven innamen, zou ik haar niet willen reduceren tot een `projectiescherm' voor mannelijke fantasieën. Mata Hari is er immers in geslaagd haar fantasieën over militairen, roem en aandacht te verwezenlijken en een buitengewoon avontuurlijk leven te leiden.
Wat begonnen is met een idee om een popje te maken in miniatuur, is tot een mega project uitgegroeid, en voor mij een van de belangrijkste, en leukste projecten die ik op hobby gebied heb gemaakt.
Vooral ook omdat er verschillend op word gereageerd. Zelfs de mensen die onze hobby niet zo leuk vinden zijn soms wel geboeid. Ik moet eerlijk toegeven dat ik het ook soms jammer vind , dat het nu voor mij nu klaar is omtrent Mata Hari.
Ik vond dat de Mata Hari zaal niet kon ontbreken, dus bouwde ik die ook. Hier is mijn PASSIE ontstaan.
Het standbeeldje van Mata Hari, staat op de Korfmakerspijp te Leeuwarden. Slechts een tiental meters verwijderd van het huis aan de kelders, alwaar zij in 1876 het levenslicht zag.
De Wereld van Mata Hari in miniatuur schaal 1:12, heeft haast 2 jaar tentoongesteld gestaan.
In het Fries Museum , vanaf 2 juli 2005 tot 29 oktober 2006
Ja mijn "Mata Hari " " Oog van de Dag "
Ik hoop dat je van de Fransen nog eens gelijk krijgen mag !!!
Vriendelijke groeten. xx